Psychologie van de ikken

De wijze om op deze manier naar psychologische processen in ons binnenste te kijken, is ontwikkeld en uitgewerkt door het Californische psychologenechtpaar Hal en Sidra Stone. In de jaren zestig hebben ze dit concept vertaald in een speelse en diepgaande wijze van begeleiden van mensen. Deze werkwijze stelt mensen in staat om te reflecteren op zichzelf vanuit mildheid en acceptatie.

In gesprek Als begeleider of facilitator ga je in deze werkmethode letterlijk in gesprek met de diverse subpersonen van je coachee, deelnemer of medewerker. Je geeft ze een eigen plek in de ruimte en spreekt ze aan alsof het werkelijk bestaande mensen zijn. Het gevolg is vaak verbazingwekkend. Niet alleen in hun taalgebruik, maar ook non-verbaal en in het stemgebruik vertellen deze ikken,ofwel subpersonen, letterlijk hun eigen verhaal. 

Doel van Voice Dialogue is om meer zicht te krijgen op onze innerlijke processen. De afzonderlijke subpersonen kunnen ons vaak haarfijn vertellen wat hun doel en functies zijn en waarom ze wel of niet hun stem laten horen. Dit inzicht geeft meer mogelijkheden om ons niet enkel te laten sturen door sterk ontwikkelde subpersonen, maar om zelf opnieuw en bewust de regie te nemen over de keuzes en beslissingen in ons leven. Het werken met subpersonen is passend bij diegenen die de balans zoeken en meer regisseur willen zijn over hun eigen zijn, denken en doen.

Een voorbeeld uit de praktijk: 

Een coachee, die ik Petra zal noemen, werkt als manager bij een groot Telecombedrijf. De reden voor coaching is dat ze moeilijk kan omgaan met onverwachte gebeurtenissen. Als mensen met plotselinge vragen aan haar bureau komen, slaat ze meteen dicht. Ze bereidt normaliter alles tot in de puntjes voor en uit al haar verhalen blijkt dat de perfectionist en de controleur dominant aanwezig zijn in haar manier van optreden. Ook in de rest van haar leven is er weinig ruimte voor het onverwachte. Ze gaat altijd naar dezelfde vakantiebestemming, geen surpriseparty’s voor haar en ze wijkt nooit af van een gemaakte planning. Tijdens een van onze sessies komt het gesprek op haar kleinzoon. Ze vertelt enthousiast over haar vaste oppasdag, waarin niets te dol lijkt. Ze laat zich op deze dag heerlijk leiden door de wensen en behoeften van de kleine man. Soms resulteert dat in een dagje dierentuin, koekjes bakken of gewoon een middagje badderen in het dichtbij gelegen zwembad.

Ik zie ineens een hele andere vrouw tegenover me zitten. Ze straalt, leunt ontspannen achterover en praat honderduit! Deze ”oma” lijkt in de verste verte niet op de gespannen manager die ik normaal tegenover me zie. Ik vraag haar of ik eens verder kan praten met deze ik, deze oma. Oma gaat in de grote leunstoel op mijn kamer zitten. Na wat gezellig gebabbel vraag ik haar hoe ze aankijkt tegen Petra en de manier waarop ze met de dingen omgaat. Oma glimlacht mild als ze vertelt dat Petra zich echt veel te druk maakt over van alles en nog wat en ze soms van zichzelf verwacht dat ze superwoman is. Als ik tot slot van onze babbel oma vraag welk advies ze aan Petra zou willen geven, zegt ze: “Ze moet gewoon goed naar de mensen luisteren en zich niet voor alles verantwoordelijk voelen.”
Ik bedank oma voor het gesprek en vervolg het gesprek met Petra. “Ja, jee ..” zegt Petra, “als ik dat eens zou kunnen .. ”.

Ik vraag haar of ze oma wel eens meeneemt naar haar werk. Ze vertegenwoordigt per slot van rekening een belangrijk, maar weggestopt deel van Petra die de zaken allemaal wat meer ontspannen benadert.

Een mooi tegenwicht voor de perfectionist en de controleur die altijd met raad en daad klaar staat om Petra op haar best te kunnen laten presteren. (Met alle goede en liefdevolle bedoelingen, dat wel …) Het lijkt Petra wel wat om hier eens mee te gaan experimenteren. Vooral als ik haar vertel dat de laatst genoemde twee beslist niet weggestuurd hoeven worden. Iets toevoegen gaat haar meer helpen.

Nog dikwijls is oma langsgekomen in onze sessies. Petra vertelt dat ze inmiddels een grote foto op haar buro heeft staan van haar en haar kleinzoon. Ze gniffelt als ze zegt: “Weet je, als ik nu in een lastige situatie terecht kom, kijk ik even naar oma en vraag haar wat zij in dit geval zou doen. Ze is inmiddels mijn steun en toeverlaat geworden!”

Het woord Voice Dialogue is nooit gevallen, maar wat een ontroerend voorbeeld van het werken met de verschillende ikken in jezelf! 

Wil je meer weten?

Mail naar info@anitabakker.com